O κινηματογράφος θεωρείται η έβδομη τέχνη. Αλλά μέχρι που μπορεί να φτάσει; Δεν εννοώ φυσικά καλλιτεχνικά, εκεί δεν έχει όριο. Εννοώ αν πολιτική και κινηματογράφος πάνε μαζί. Αν ταιριάζουν και κατά πόσο επηρεάζεται το κοινό από τέτοιες παρεμβάσεις.
Το cinema και οι ταινίες που προβάλλονται εκεί έχουν μεγάλη επιρροή στο κοινό και είναι γεγονός από την δημιουργία του κινηματογράφου ακόμα και στα πρώτα χρόνια. Κατά συνέπεια ευνόητο είναι πως αυτό θα ήθελαν να το εκμεταλλευτούν κάποιοι για την ευκολότερη χειραγώγηση των μαζών.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο κινηματογράφος έχει πάρα πολλά έσοδα και αναπτύσσεται ραγδαία. Στην Αμερική μάλιστα που μέχρι προσφάτως ο νούμερο ένα παράγοντας εσόδων για την χώρα ήταν η κατασκευή και πώληση όπλων ανά τον κόσμο, πέρυσι τα έσοδα του Hollywood κατάφεραν να ξεπεράσουν αυτό το οικονομικό ταμπού.
Αν πάμε λίγο πιο πίσω (μάλλον πολύ πίσω) κατά τη διάρκεια του β παγκοσμίου πολέμου, πολλές ταινίες της Disney είχαν κάνει την εμφάνισή τους με πρωταγωνιστή τον Χίτλερ. Μπορεί η πολιτική και οι πολεμικές συρράξεις να αποτελούν ιστορικά γεγονότα αλλά μόνο μετά το πέρας τους. Κατά τη διάρκεια αυτό ονομάζεται άμεση παρέμβαση και δεν κάνει τίποτα διαφορετικό από έναν δημοσιογράφο. Παρουσιάζει τα γεγονότα έτσι όπως τα θέλει για να περαστεί στον κόσμο όποιο μήνυμα εκείνος επιθυμεί.
Άλλα παραδείγματα προσπάθειας προπαγάνδας μέσα από τον κινηματογράφο είναι οι ταινίες κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου και πριν και μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ.Ταινίες όπως το Full metal jacket. Ταινίες με πρωταγωνιστή τον θρυλικό Ράμπο και τον ανίκητο Ρόκυ το μόνο που είχαν ως σκοπό ήταν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη και προσέξτε αυτό που λέω, να αυξήσουν τον αριθμό των εθελοντών στον πόλεμο.Ποιος θα ξεχάσει την απίστευτη μάχη με τον Ρώσσο μποξέρ(που εσκεμμένα τον έκαναν να μοιάζει με τέρας); Το αίσθημα πατριωτισμού από τέτοιου είδους ταινίες είναι πολύ υψηλό τις περισσότερες φορές.
Τέλος θα ήθελα να πάμε σε πιο πρόσφατες ταινίες φετινές μάλιστα που επαναφέρουν αυτό το σύστημα επιρροής τους πάνω στο τηλεοπτικό κοινό. Μάλιστα την ώρα που η παγκόσμιο κοινότητα είναι σε αναταραχή.
Η ταινία του Βen Affleck με τίτλο ΄''Αrgo'' βασίστηκε σε πραγματικά γεγονότα και όσο και αν θέλω να μην την αποκαλέσω με τον βαρύ χαρακτηρισμό ως προπαγανδιστική δεν μπορώ. Είχε κάποιες παρανοήσεις όπως την περισσότερη και ποιο επικίνδυνα για τον ίδιο συμμετοχή του Καναδού Πρέσβη και κάμποσα άλλα. Αλλά αυτό που με ενόχλησε δεόντως ήταν το γεγονός ότι το βραβείο το έδωσε η Michelle O'bama από τον λευκό οίκο. Αυτό είναι ξεκάθαρα πολιτικό παιχνίδι και δεν είχε καμία δουλειά να συμβεί. Μιλάμε για ταινίες και τέχνη ή για πολιτικά; Μάλλον το δεύτερο.
Θα κλείσω με τις ταινίες Red Dawn (και την παλιά και την φετινή) αλλά και με την ταινία Olympus has Fallen που όσο και αν μου αρέσανε σε casting και ερμηνεία δεν μπορώ να πω ότι δεν με ενόχλησαν. Και οι δύο ήταν βαθιά προπαγανδιστικές!!!
Η πολιτική κατάσταση είναι τεταμένη σε Βόρειο και Νότιο Κορέα με την Αμερική σε ρόλο διαιτητή και εκφοβιστή. Αυτά πάντα με ότι προκύπτει από δημοσιογραφικά ρεπορτάζ(σχεδόν ποτέ δεν είναι έτσι όπως μας τα δείχνουν, όπως και στη Συρία πολλά γεγονότα έχουν αλλοιωθεί και διαστρεβλωθεί εσκεμμένα). Μάλιστα ορισμένα άρθρα κάνουν λόγο και για κίνηση των Βορειοκορεατών προς τη Σεούλ.
Και έρχομαι τώρα και σας λέω τι προσπαθεί να γίνει με την προβολή ταινιών οι οποίες δείχνουν ως απειλή τους Κορεάτες και μάλιστα τους φωτογραφίζουν και ως τρομοκράτες. Όταν ευθέως αυτές οι δύο ταινίες δείχνουν στον κόσμο ότι οι πολίτες της Αμερικής απειλούνται από τους Κορεάτες; Μήπως είναι μπροστά και έχουν προβλέψει μια ενδεχόμενη σύρραξη ανάμεσα σε αυτό το στρατηγικό τρίγωνο και προσπαθούν να άνουν το λαό αφενός να το χωνέψει και αφετέρου να είναι συνεπής στο κάλεσμα του πολέμου;
Τα συμπεράσματα δικά σας. Προσωπικά με αηδιάζει να βλέπω μια τέχνη να καταστρέφεται λόγω πολιτικών παιχνιδιών. Είναι διαφορετικοί κλάδοι και κατά καιρούς κακώς συγχέονται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου