Λίγες γενιές πριν, ο καπιταλισμός, ακόμα και το οργανωμένο έγκλημα, είχαν κάποιες αρχές, κάποιον ηθικό κώδικα. Ο βιομήχανος, ας πούμε, ναι μεν συσσώρευε υπεραξία από τους εργάτες, όμως αφ'ενός τους πλήρωνε και αφ'ετέρου τα λεφτά του τα έπενδυε στην επιχείρηση -δεν τα'βγαζε στην Ελβετία ή στην Ονδούρα.'Η, ο αρχηγός μιας μαφιόζικης οικογένειας - όπως η ΤΑΙΝΙΑΡΑ (Αμερικάνικης Παραγωγής 1972) του Φράνσις Φορντ Κόπολα "O Νονός" (The Godfather) - όπως ο δον Βίτο Κορλεόνε της ταινίας, δεν σε πείραζε αν δεν τον πείραζες, και σε αντάμειβε πλουσιοπάροχα αν τον εξυπηρετούσες.
Ακόμα και η Μαφία εκτιμούσε αρετές όπως η πίστη, το θάρρος ή η αφοσίωση. Σήμερα, οι στυγνότεροι εγκληματίες, τα ειδεχθέστερα των καθαρμάτων του πλανήτη, δεν είναι όπως ο Μπράντο, πατριάρχες, αλλά έχουν επτά πτυχία ο καθένας και κάνουν υγιείνη ζωή, για να μπορούν να περνούν ώρες μπροστά στον υπολογιστή τους, με τον οποίο φουσκώνουν και ξεφουσκώνουν κατά το δοκούν την πομφόλυγα της παγκόσμιας οικονομίας.
Αυτούς τους έχουμε δει τα τελευταία 40 χρόνια να σπέρνουν τη μιζέρια και την δυστυχία σε τόσους λαούς από τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας μέχρι την Λατινική Αμερική και σήμερα στις χώρες του Ευρωπαϊκού νότου.
Ένα είναι το συμπέρασμα, από τους πιστολάδες του "Νονού" ενδεχομένως να μπορούσες να γλιτώσεις -ήταν ορατοί, αληθινοί, είχαν όνομα και διεύθυνση. Από τα σημερινά βαφτιστήρια των "νονών" του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, όμως, ποιος θα μας προστατεύσει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου