Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Φασισμός στην Ευρώπη. Ένας εφιάλτης που καραδοκεί στη γωνία...


Είναι γεγονός πως η Ευρώπη ολόκληρη είναι σε αναταραχή. Δυστυχώς όταν μία χώρα-μία ένωση χωρών βρίσκεται σε κοινωνικοπολιτική αστάθεια, τότε αναδύονται φασιστικά καθεστώτα. Έτσι και τα τρία τελευταία χρόνια, όπου και η κρίση ρίζωσε στις ζωές των περισσότερων ευρωπαίων, στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης αναδύθηκαν τέτοια κόμματα.

Θέλετε η αγανάκτιση, ο θυμός, η πολιτική ανεπάρκεια; Όποιος και να είναι ο λόγος, είναι μια πραγματικότητα που αν δεν προσεχθεί τώρα, αλλά αντιθέτως αφεθεί, τότε θα οργιάσει και τα αποτελέσματα τα ξέρουμε. Η ιστορία δυστυχώς και πάλι, μας έχει δείξει το πρόσωπο αυτών των φενομένων.
Ουγγαρία, Πολωνία, Ελλάδα και πολλές άλλες χώρες βλέπουν καθημερινά τα ποσοστά ακροδεξιών παρατάξεων να ανεβαίνουν σε επίπεδα ρεκόρ, ωστόσο κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί μα καλά δεν βλέπουν το παρελθόν;
Ωστόσο το πρόβλημα δεν είναι αυτοί οι αγανακτισμένοι δικαίως άνθρωποι, αλλά εμείς οι υπόλοιποι που δεν κάνουμε τίποτα για να αποτρέψουμε ένα δεύτερο τρίτο Ράιχ.
Καθόμαστε παρακολουθώντας σιωπηλοί, αλλά χωρίς αγώνα δεν γίνεται τίποτα. Και ο αγώνας του καθενός είναι προσωπικό θέμα, όπως θεωρεί και πιστεύει εκείνος. Παρ'όλα αυτά όταν έχουμε εκλεγμένους βουλευτές που κατηγορούνται για δολοφονίες και ξυλοδαρμούς, για παράνομη διακήνηση ναρκωτικών και trafficking τότε πραγματικά γιατί αναρωτιόμαστε ακόμα;
Η θέληση λίγων ανθρώπων μπορεί να υπερνικήσει την απραξία των πολλών, αν αυτοί οι λίγοι υποστηρίζουν κάτι με όλη τους την ψυχή.
Εν κατακλείδι δεν μπορώ να καταλάβω πως στον εικοστό πρώτο αιώνα, στην Ελλάδα του 2013, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που μνημονεύουν τον εμφύλιο πόλεμο. Που θεωρούν μεγάλο κατόρθωμα το να σκοτώνεις τον αδερφό σου. Τέτοια λόγια ακούγονται στα έδρανα της βουλής και ο πολιτικός κόσμος δεν κάνει απολύτως τίποτα, πόσο μάλλον ολόκληρη η κοινωνία που με απάθεια παρακολουθεί τα τραγικά τεκτενώμενα.
Δεν θέλω να μακρυγορώ αλλά ως πολίτης ποτέ δεν έδωσα την συναίνεση και την συγκατάθεσή μου στο να κυκλοφορούν στους δρόμους δέκα-είκοσι μποντιμπιλντεράδες και να το παίζουν ο νόμος και η τάξη. Αντιθέτως όπως και το σύνολο του ελληνικού λαού, απεφάνθει στις εκλογές του Ιουνίου πως αυτόν τον ρόλο θέλει να τον έχει η αστυνομία και όχι πλανώδιοι gangsters.
Δυστυχώς αν όλα αυτά δεν γίνουν αντιληπτά εγκαίρως τότε πια θα είναι αργά και θα έχουμε περάσει σε μια άλλη φάση. Σε μια γνώριμη από το παρελθόν φάση που δεν είχε καλή κατάληξη για κανέναν.
Μην ξεγιελιέστε από αγαθοεργίες και καλές πράξεις της στιγμής.
Ο λύκος ακόμα και πρόβατο να ντυθεί στο τέλος θα βγάλει τα δόντια του...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου