Είναι αλήθεια πως στη φόρα έχει βγει η βρόμα του δημόσιου τομέα, με αφορμή την κρίση τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Τεράστιος αριθμός επίορκων εργαζομένων, ελλειμματικές ΔΕΚΟ που εκμεταλλεύονται το λιγοστό εισόδημα του πολίτη αλλά και εξωφρενικά υψηλοί μισθοί σε εργαζόμενους δημόσιων οργανισμών είτε αυτοί είναι η ΕΡΤ η ΔΕΗ ο ΟΑΣΑ κλπ...
Κατά συνέπεια ο κόσμος, πάντα επηρεασμένος από σχόλια και συμπεράσματα τις στιγμής, κατηγορεί, και με το δίκιο του, τις δημόσιες υπηρεσίες ως πληγή του τόπου.
Και εν συνεχεία, ζητάει άμεσα ή μη, εκούσια ή μη, την κατάργηση κάθε δημόσιου τομέα και την μετατροπή του σε ιδιωτικό.
Δυστυχώς ΄ομως αυτό συμβαίνει γιατί αρεσκόμαστε στο να μένουμε επιφανειακοί χωρίς να εμβαθύνομαι σε κάτι που μας ενδιαφέρει. Συμβαίνει γιατί ακούμε μόνο αυτά που μας αρέσει να ακούμε κλείνοντας τα αυτιά μας σε κάθε τι που είναι αλήθεια αλλά στο οποίο έχουμε συμβάλλει και εμείς στο να συμβεί.
Αναφέρομαι φυσικά στη σύγχυση των Δημόσιων υπηρεσιών με αυτές που είναι βαθιά και τρομερά κομματικές υπηρεσίες. Κατά συνέπεια αποκαλούμε Δημόσιο ένα βαθιά χειραγωγημένο κομματικό κράτος.
Γιατί στην Ελλάδα πρέπει κάποτε να αποκτήσουμε την ειλικρίνεια και να παραδεχτούμε πως δεν εφαρμόστηκε μια δημόσια στρατηγική σε αυτές τις υπηρεσίες με την θεσμική έννοια του όρου, αλλά με την στρατηγική που εφαρμόστηκε στη Σοβιετική Ένωση για πολλά χρόνια.
Ασφαλώς και δεν ευθύνονται οι Δημόσιες υπηρεσίες αυτές καθ αυτές, αλλά οι άνθρωποι που διοικούσαν και συνεχίζουν να διοικούν. Αλλά προπαντός ο κάθε αρχηγός κόμματος που μίσθωνε αδρά και με το παραπάνω ορισμένους εργαζόμενους για να είναι υποκινούμενοι (παραδείγματα πολλά σε ΕΡΤ, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ κλπ.).
Αρχίζουμε αμέσως να κατηγορούμε την άυλη έννοια του ''Δημοσίου'' χωρίς φυσικά να ρίχνουμε κάπου συγκεκριμένα τις ευθύνες. Και αυτό το έχουμε κάνει λίγο ως πολύ όλοι μας.
Ήρθε όμως πια ο καιρός και αυτό οφείλουν να το κατανοήσουν όλοι κάποια στιγμή, που πρέπει να ρίξουμε ευθύνες στους πραγματικά υπαίτιους. Στα άτομα που κινούν νήματα και καταστάσεις και μένουν αδιάβλητοι από την κοινή γνώμη λόγω της αφάνειάς τους. Άτομα που διοικούν και είναι ισχυρότερα ακόμα και από κόμματα.
Στην ουσία υπάρχει μέσα σε κάθε οργανισμό (εννοώ κάθε οργανισμό που φέρεται εμπλεκόμενος με περίεργες καταστάσεις) ένα βαθιά ισχυρό κομματικό κράτος ισχυρότερο από αυτό που ζούμε στην καθημερινή μας ζωή.
Μήπως δεν είναι υπαίτιοι όλοι οι πολιτικοί που εν γνώση τους γινόταν αυτό το ξέφρενο πάρτι τόσα χρόνια, και όχι μόνο εν γνώση τους αλλά και με τις ευχές τους, καθώς δεν είχαν από κοντά τους διάφορους συνδικαλιστές (ονόματα ας μην πούμε, ούτε να δείξουμε κόμματα καθώς για όποιον έχει νοιαστεί έστω και για λίγο αυτά είναι γνωστά) και μαζί είχαν ανοίξει έναν δίαυλο παρακρατικής μίζας και ασυδοσίας;
Ή μήπως όλα αυτά ήταν άγνωστα σε αρκετούς; Σε κανέναν δεν ήταν άγνωστα αλλά λίγο ως πολύ κάθε ένας έχει αφήσει να συμβούν αυτά και μάλιστα εν γνώση του. Είτε σε εκλογές, είτε με τη μορφή ρουσφετιών κλπ.
Κλείνω τονίζοντας πως δεν πρέπει να αφήσουμε να χαθεί ο δημόσιος χαρακτήρας ορισμένων οργανισμών. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να μην αφήσουμε να υποβόσκουν παρακρατικές και κομματικές διοικήσεις και συμφέροντα από πίσω. Να αλλάξει η λειτουργία και ο τρόπος στοιχειοθέτησης αυτού του δημόσιου συστήματος.
Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει αν κλείνεις τον έναν οργανισμό μετά τον άλλον και μετά τον ξαναλειτουργείς μόνο και μόνο για να είναι υποκινούμενος και καθόλου αμερόληπτος.
Αυτό δεν μπορεί να γίνει από τους ανθρώπους που τόσα χρόνια δημιούργησαν αυτό το μοντέλο διοίκησης. Ξαφνικά δηλαδή τι έγινε και αλλάξανε πεποιθήσεις;
Στόχο δεν είναι να διαλύουνε κάθε οργανισμό που αμαυρώθηκε από πολιτικά συμφέροντα αλλά να διαλύσουμε τις πολιτικές σκευωρίες από τη δημιουργία τους. Αυτό θα γίνει με την αλλαγή των πολιτικών προσώπων και ιδεολογιών.
Υ.Γ. Για να μην παρεξηγηθώ. Πρέπει να φαίνεται ότι κάτι θα αλλάξει πραγματικά και όχι μόνο επιφανειακά επειδή αλλάζει μόνο το πρόσωπο του ομιλητή στη βουλή. Εξ' άλλου όπως παρατηρούμε τις τελευταίες μέρες, κάποια αριστερά κόμματα φαίνεται να πηγαίνουν προς το κέντρο και μάλιστα το κέντρο του ΄80(η απαρχή της κρατικής ασυδοσίας) και κάποια δεξιά κόμματα φαίνονται να ταυτίζουν τις ιδεολογίες αλλά και να δημιουργούν κοινό μέτωπο με άλλα ακροδεξιά-φασιστικά κόμματα.
Συστήνω την αμέριστη προσοχή, γιατί οι καιροί είναι περίεργοι και δύσκολοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου