Όταν τα ξημερώματα της 4ης Νοεμβρίου του 1956, 2000 σοβιετικά τανκς έκαναν εισβολή στην πόλη της Βουδαπέστης καθιστώντας σαφές πως η ''ανυπακοή'' των Ούγγρων θα καταδικαζόταν με τον πιο σκληρό τρόπο, η κοινή γνώμη από τότε μέχρι και σήμερα καταδικάζει αυτήν την ενέργεια του Κρεμλίνου. Και δικαίως. Εκείνη την ημέρα 2500 Ούγγροι βρήκαν τον θάνατο στην προσπάθειά τους για διεκδίκηση μιας καλύτερης καθημερινότητας και ενός ποιοτικότερου βιοτικού επιπέδου.
Φτάσαμε αισίως στο 2015 και ενώ όλοι εναντιώθηκαν στον τρόπο αντίδρασης της Μόσχας, εδώ και μια πενταετία στην Ελλάδα βιώνουμε ό,τι βίωσαν οι Ούγγροι τότε. Με μία διαφορά, τα τανκς έχουν αντικατασταθεί με απειλές Grexit και κυρώσεις.
Στην θέση της κατασταλτικής Ρωσσίας, αυτή τη στιγμή έχουμε τους διεθνείς τοκογλύφους ή αλλιώς ''θεσμούς''. Είναι πιο καλιτεχνικό έτσι βλέπετε.
Αν το καλοσκεφτούμε ποια είναι η ουσιαστική διαφορά; Καμία. Όπως απειλήθηκαν οι ζωές των Ούγγρων, έτσι απειλούνται και δέκα εκατομμύρια ελληνικές ψυχές, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο υποτάσσονται συνεχώς. Στην απειλή εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη και το ευρώ, που επακολούθως συνεπάγεται και μια αιματηρή χρεοκοπία, έχουμε την εφαρμογή όλο και πιο εξοντωτικών μέτρων που εκμηδενίζουν την ποιότητα ζωής και μάλιστα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον υποσιτισμό. Δεν είναι υπερβολή.
Και εν τέλη αναρωτιέμαι αν το θέμα είναι πως το μαχαίρι που θα σε σκοτώσει είναι στο χέρι του άλλου ή αν αυτός ο άλλος σε οδηγεί στο να το πάρεις εσύ ο ίδιος και να σκοτώσεις τον εαυτό σου; Γιατί εκεί έχουμε οδηγηθεί.
Και όλα αυτά που η Ευρώπη καταδίκαζε τόσα χρόνια ως αισχρά εγκλήματα έρχεται τώρα να τα εφαρμόσει η ίδια με μια πιο ''όμορφη'' οικονομική μέθοδο αφαίμαξης των εναγκαλισμένων σε αυτήν παιδιών της. Αν αυτό εκπληρώνει τους πρωταρχικούς στόχους της δημιουργίας μιας ισχυρής και πρωταγωνίστριας Ευρώπης τότε εγώ σαν Έλληνας πολίτης, ας με συγχωρήσουν κάποιοι, αλλά θέλω να απέχω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου