Κράτος πολιτισμένο, κράτος ανεπτυγμένο, μία χώρα που ενέπνευσε ολόκληρο τον κόσμο με το πνεύμα και τις επιστήμες. Δυστυχώς αυτή δεν είναι η Ελλάδα του 2013. Δυστυχώς η πρωτεύουσα της χώρας είναι ένα αιματηρό πεδίο μάχης. Δακρυγόνα, χημικά, συμπλοκές, συλλήψεις, συνθήματα σε μια κοινωνία που καταρρέει. Το να προκαλείς αστυνομικό δεν είναι και το πλέον ''σοφό'' στη σήμερον ημέρα. Όμως η συμπεριφορά της αστυνομίας είναι και η συμπεριφορά του κράτους.
Οι στιγμές που συνέβησαν στην Αθήνα στην χθεσινή συγκέντρωση των Αγανακτισμένων δεν μας αφήνουν περιθώριο για μη σχολιασμό των γεγονότων. Οι ελάχιστοι συγκεντρωμένοι διαδηλωτές σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν απειλή. Ακόμα και αν ένας παράτολμος όπως θέλετε πείτε τον νέος σε μια βλακώδη εκ του αποτελέσματος ενέργεια προκάλεσε έναν ένστολο. Ωστόσο φαίνεται πως μια ολόκληρη διμοιρία ευαισθητοποιήθηκε από το γεγονός αυτό και έτρεξε να υπερασπιστεί το δίκιο του συνεργάτη τους. Έτσι με πρωτοφανή βία και σκηνές Ουγκάντα αρκετοί ένστολοι αφού συλλαμβάνουν(να μην πω τίποτα άλλο), και εν συνεχεία προσπαθούν να φιμώσουν τον εν λόγω νεαρό που φωνάζει παρατεταμένα το όνομά του.
Όταν οι δημοσιογράφοι που βρίσκονταν εκεί απαθανάτιζαν καρέ καρέ τις τριτοκοσμικές στιγμές και τα κατακριτέα από τους περισσότερους(και λέω περισσότερους γιατί υπάρχουνε και πολλοί ανεγκέφαλοι που προσφάτως έχουν αποκτήσει ακροδεξιές-φασιστικές-απάνθρωπες αντιλήψεις) γεγονότα οι αστυνομικοί προσπάθησαν να τους διώξουν. Εκτεταμένη χρήση χημικών παρεμπόδιση γιατρών και μια Αθήνα πνιγμένοι στο δακρυγόνο, ,μόνο και μόνο επειδή κυριαρχούσε το σύνθημα ''Φτώχεια, ανεργία, αυτοκτονίες. Φτάνει πια!''
Η πλατεία Συντάγματος πάνω από όλα ανήκει σε εμάς, τους πολίτες. Δεν ανήκει σε κανέναν πολιτικό ή ένστολο αστυνομικό που νομίζει πως είμαστε απλός σάκος του μποξ για να ξεθυμαίνει όποτε το θεωρεί αναγκαίο. Η κοινωνία βράζει, η κοινωνία αποσυντίθεται μέρα με τη μέρα με ανθρώπους που εξαθλιώνονται συνεχώς. Μία ελάχιστη δόση κατανόησης είναι το λιγότερο που μπορεί να συμβεί. Δεν είμαστε υπέρ της ατιμωρησίας αλλά ούτε και των ακραίων φαινομένων ξυλοδαρμού. Δεν σωφρονίζεις κάποιον με αυτόν τον τρόπο, τον κάνεις να σε μισεί. Και η κοινωνία το βλέπει αυτό...
Και για να μην νομίζετε πως είμαστε μελοδραματικοί. Πρέπει και οφείλουμε να πούμε πως ενέργειες πρόκλησης της αντίδρασης αστυνομικών πλέον σε μια χουντική κοινωνία δεν είναι έξυπνες να συμβαίνουν. Ακόμα και λεκτικές ή σωματικές. Η αστυνομία ακολουθεί διαταγές και αυτές είναι σκληρές και απάνθρωπες. Ειρηνική πορεία χωρίς κανέναν λόγο για επεισόδια και συμπλοκές. Ωστόσο θέλω σε αυτό το σημείο να ξανατονίσω πως οι εκτεταμένη χρήση χημικών ήταν αχρείαστη και αν μη τι άλλο επικίνδυνη για έναν ελάχιστο αριθμό συγκεντρωμένων σε σχέση με τα επίπεδα που να αποτελούν απειλή για τον οποιοδήποτε.
Βέβαια δεν είναι επιθυμία μας να παροτρύνουμε κανέναν για οποιαδήποτε ενέργειά του, αλλά και στο δικαιολογημένο ερώτημα κάποιου ''Και τι να κάνω; Θα τα ανεχτώ όλα επειδή η αστυνομία λειτουργεί σαν να έχει καταργηθεί η δημοκρατία και κάθε πολιτικό δικαίωμα;'' απαντάμε το εξής.
Ειλικρινά ούτε αυτό είναι λύση και πάνω από όλα το τελευταίο που μας έχει απομείνει σαν πολίτες ελεύθεροι είναι η επιθυμία διαμαρτυρίας και αντίστασης σε ένα αιμοσταγές δικτατορικό κράτος που μόνος του σκοπός ήταν, είναι και θα είναι η καταπίεση των πολιτών. Δεν ξέρω αν όταν διαβάζετε το άρθρο, σας φαίνεται κυνικό ή ακόμα και γραφικό, αλλά αυτή είναι η αλήθεια και αν σταματήσουμε να διεκδικούμε τα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα, τότε θα έχουμε συμβάλλει και εμείς στο να επιβληθεί εν τέλη αυτή η κατάσταση. Η πειθήνια παρακολούθηση και αποδοχή τέτοιων γεγονότων σε μια υποτίθεται πολιτισμένη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα είναι το ίδιο έγκλημα με την υποστήριξη τέτοιων τακτικών και μεθόδων.
Κλείνω λέγοντας πως δυστυχώς αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα στις ζωές μας και τονίζω πως ακόμα μπορεί να αλλάξει το σκηνικό. Αρκεί να το θελήσουμε εμείς όλοι. Όλοι οι απλοί καθημερινοί πολίτες και άνθρωποι που έχουμε την αίσθηση του δικαίου και της ανθρωπιάς ακόμα στην καρδιά μας. Αν χαθεί αυτό,, χαθήκαμε σαν άνθρωποι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου