Γαβγίζοντας κομματικά

Με βάση τις φοιτητικές εκλογές στις 17/4 παίρνω την αφορμή να μετατρέψω σε λόγο την οργή μου. Όπως όλοι γνωρίζετε η ΔΑΠ κυριάρχησε για ακόμη μια φορά, βέβαια με μικρότερα ποσοστά. Παρακολούθησα το κλίμα των προηγούμενων ημερών και σκεφτόμουν από που να πιαστώ για να ξεδιπλώσω την σκέψη μου. Έφτασα  σε σημείο να αναρωτιέμαι μήπως δεν αντιλαμβάνομαι σωστά τα πράγματα, μήπως η παρωδία αυτή εκπροσωπεί την παιδεία και δεν μπορώ να το καταλάβω. Μα δεν νομίζω πως πλανιέμαι τόσο πολύ. Η εικόνα ενός πανεπιστημίου μαγαζιού νομίζω πως αποτυπώνει την υπάρχουσα κατάσταση.



Συγκεκριμένα, αφίσες σταλμένες από τα κόμματα αντιπροσώπευαν τις προτάσεις των φοιτητών. Χρώματα κέντριζαν το ενδιαφέρον. Μα εμένα όλα μαύρα μου φαίνονταν (όπως μαύρο τους έριξα και στις εκλογές!). Άλλωστε η ειρωνεία σκεπάζει την ομορφιά των λέξεων, μαυρίζει το νόημα τους. Πως είναι δυνατόν όσοι επιθυμούν ιδιωτικά πανεπιστήμια να επωμίζονται τον τίτλο της γενιάς που θα τα αλλάξει όλα; Μήπως είναι αθώοι και δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης; Μάλλον υπάρχει απάντηση. Η ανάδειξή τους στις εκλογές τους φιλοδωρεί με έδρες. Αυτό με την σειρά του σημαίνει πως θα προωθούν τον μηχανισμό του κόμματος με τις αποφάσεις τους. Θα έχουν ακόμη και χώρο ώστε να αναρτούν το που θα κάνουν χορό όλη την χρονιά. Θα δείχνουν στους φοιτητές πως να γραφτούν στο πανεπιστήμιο λες και είναι αγράμματοι. Θα προσφέρουν δωρεάν σημειώσεις φωτίζοντας τον δρόμο της γνώσης, της γνώσης που αποτρέπει την παιδεία και επιτρέπει την επιφάνεια. Έτσι θα πλησιάζουν τους φοιτητές με χαμόγελα ανταπόδωσης. Εγώ θα σε ενημερώνω ως αυθεντία του πανεπιστημίου και εσύ θα με αναδεικνύεις στην εξουσία. Όλοι θα κερδίσουμε. Θα σου δείξουμε πως να περνάς τα μαθήματα χωρίς να κοπιάζεις για να έχεις περισσότερο χρόνο για τον καφέ σου. Θα είμαστε μια όμορφη παρέα σου υπόσχονται, μια παρέα της συνενοχής




Αυτό είναι το κλίμα όλης της χρονιάς που κορυφώνεται στις εκλογές όπου το πανεπιστήμιο φοράει τα γιορτινά του (βλέπει DAP festival unipi), όπου ταμπέλες ξεπροβάλλουν με διαφορετικές τιμές. Έχω να σας πω πως δολοφονείται την παιδεία. Αποτελείτε αποβράσματα που καταπίνουν την ανθρώπινη ιδιότητα. Είστε οι εκφυλισμένοι φοιτητές που διψούν για επιφανειακή ανάδειξη. Όμως μέσα σας μπάζετε από παντού, γι’ αυτό θέλετε να παρασύρετε στον δρόμο σας και άλλα άβουλα όντα. Η γνώση αγαπητοί μου κερδίζεται, δεν αγοράζεται. Τρανή απόδειξη όσοι αγωνίζονται για τα ιδανικά τους. Εσείς αγωνίζεστε για ψευτοϊδεολογίες άλλων. Αγωνιάτε για το βόλεμά σας ή για την επιβολή της ιδεολογίας σας ως αυθεντία. Κλείνετε τα αυτιά σας στον διάλογο γιατί θίγεται το κόμμα σας που σας κοιμίζει καθημερινά για να απομακρύνεστε από δημιουργικά πράγματα. Οτιδήποτε διαφορετικό είναι ουτοπικό ή ανεξάρτητο. Εδώ πραγματικά γελάω...


Όσοι διψούν για παιδεία προτάσσουν αυτήν ως όπλο, όχι τα χρώματα της διαφθοράς. Όλοι ψηφίζουν ένα κόμμα, όμως μέσα στο πανεπιστήμιο δεν μπορεί αυτό να αποτελέσει αυθεντία. Οι φοιτητές θα πρέπει να είναι πολιτικοποιημένοι, έτοιμοι να εναντιωθούν ακόμη και στο κόμμα τους για την προάσπιση του πανεπιστημίου. Ναι, πρέπει να υπάρχει φοιτητική εκπορσώπηση αλλά καθαρά για ακαδημαϊκά θέματα και όχι για την προάσπιση των δικαιωμάτων ναυτεργατών της Κόστα Ρίκα ή τις διακοπές στη/στο Μύκονο/Bansko. Είμαι απόλυτα ρεαλιστής. Οι φοιτητές έχουν ως πρόκληση να αντιπροσωπευτούν από άτομα που προτάσσουν την παιδεία με συγκεκριμένες διεκδικήσεις. Αυθεντία δεν είναι κανένας, μόνο η παιδεία. Δεν είναι ρομαντικό φίλοι μου να την υπερασπιστούμε σε άλλο επίπεδο. Υπάρχει δυνατότητα. Επαγρύπνησή μας η ένωση της διαφορετικότητας, η αποφασιστικότητα, τα όνειρα, οι στόχοι, οι ουσιαστικές σχέσεις με την εκπαίδευση και όχι μόνο. Εμείς πρέπει πρώτα να αλλάξουμε. Αυτό χρειάζεται μεγάλο αγώνα. Αλλά ο εαυτός μας μας ανήκει, ας μην τον μαζοποιήσουμε. Η φωνή μας πρέπει να αποκτήσει νόημα. Μπορούμε να συζητήσουμε μεταξύ μας  με στόχο την διεκδίκηση της παιδείας,  για να φανερώσουμε πως οι προτάσεις δεν είναι κομματική υπόθεση, και οι λέξεις δεν είναι κτήμα των ιδεολογιών!!!!!!!!!!!