Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε, τις δραματικές εξελίξεις στη Συρία, με την αναμενόμενη επέμβαση των αμερικανικών στρατευμάτων -όπως διστακτικά άφησε να εννοηθεί ο πρόεδρος Ομπάμα- σε στρατιωτικές βάσεις της Συρίας.
Πιστεύει κανείς ότι ο Άσαντ, ενώ από το προηγούμενο Σάββατο βρίσκονται στη Συρία επιθεωρητές του ΟΗΕ για να εξετάσουν μια παρόμοια περίπτωση που τοποθετείται χρονικά πριν από 6 μήνες, θα κάνει το λάθος να χρησιμοποιήσει χημικά όπλα; Θεωρώ ότι αυτή η ιστορία προέρχεται από τους αντάρτες, ώστε να κινητοποιήσουν μία διεθνή επέμβαση για την ανατροπή του καθεστώτος.
Όταν λοιπόν πριν από 6 μήνες ο Σουλτάν ανέλαβε τη συγκεκριμένη θέση, τότε έβγαλα το συμπέρασμα ότι αρχίζει να παίζεται ένα κόλπο μεταξύ Ριάντ και Ουάσιγκτον το οποίο θα φαινόταν στη συνέχεια. Η Σαουδική Αραβία είναι αντίθετη με την αραβική άνοιξη. Ανήκει σε εκείνον τον άξονα που δεν επιθυμεί εκδημοκρατισμό των μοναρχικών καθεστώτων και δεν βλέπει με καλό μάτι την ίδρυση μιας, ας πούμε, ισλαμικής δημοκρατίας στην Αίγυπτο. Επομένως, βλέπουμε τώρα στο Κάιρο να φεύγει ο Μόρσι από τη μέση. Με την Αίγυπτο πια αποδυναμωμένη, έξω από το μέτωπο (διότι αν γινόταν τώρα επίθεση εναντίον της Συρίας, θα έπρεπε να υπολογίσουν και την αντίδραση της Αιγύπτου), βρισκόμαστε στην περίπτωση κατά την οποία η Σαουδική Αραβία -κατά την άποψή μου- έχει προγραμματίσει την επίθεση εναντίον της Συρίας, ώστε να «σώσει» τον Λίβανο. Διότι τα μεγάλα της συμφέροντα είναι στον Λίβανο και στην Ιορδανία, προκειμένου να κρατήσει τους τρομοκράτες (Αλ Κάιντα κλπ) όσο μπορεί πιο μακριά από τα σύνορά της. Όμως, για να «σώσει» τον Λίβανο θα πρέπει να ηττηθεί η Χεζμπολάχ. Και για να ηττηθεί η Χεζμπολάχ,, θα πρέπει να φύγει από τη μέση ο Άσαντ. Διότι έτσι «σπάει» ο άξονας Τεχεράνη - Άσαντ - Χεζμπολάχ. Οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην Μέση Ανατολή ανατρέπονται μέρα με τη μέρα.
Ποια είναι όμως τα πραγματικά συμφέροντα των ΗΠΑ;Τις ΗΠΑ τις συμφέρει πάρα πολύ να σπάσει αυτός ο άξονας, σε σχέση με την περίπτωση του Ιράν και του πυρηνικού του προγράμματος. Στο πλαίσιο του σχεδιασμού τους για μία επίθεση στο Ιράν, οι ΗΠΑ γνωρίζουν ότι το Ιράν δεν είναι Ιράκ. Οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του είναι διάσπαρτες, που σημαίνει ότι θα πρέπει να χτυπήσει κανείς 20-25 διαφορετικούς στόχους. Και φυσικά το Ιράν δεν θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια. Θα αντιδράσει με αντιαεροπορικά συστήματα κ.ο.κ. Άλλωστε, αν δεν βάλεις μπότα στο έδαφος, να καταλάβεις τη χώρα, ο πόλεμος δεν τελειώνει.
Η σημαντική παράμετρος όμως είναι ότι αν οι ΗΠΑ χτυπήσουν το Ιράν, τότε η Χεζμπολάχ (Λίβανος) θα εξαπολύσει 60.000 πυραύλους -τόσους έχει σήμερα στη διάθεσή της- εναντίον του Ισραήλ. Συνεπώς, στοχεύουν να εξουδετερώσουν τη Χεζμπολάχ, ώστε να μην αποτελεί απειλή για το Ισραήλ, και ύστερα να χτυπήσουν το Ιράν. Πώς θα το πετύχουν αυτό; Βγάζοντας από τη μέση τον Άσαντ. Αλλά υπάρχει το εξής πρόβλημα.
Η αντιπολίτευση στη Συρία είναι διασπασμένη και η πιο ισχυρή ομάδα είναι η Αλ Νούσρα (συριακή πτέρυγα της Αλ Κάιντα). Αν λοιπόν πέσει ο Άσαντ, η Αλ Κάιντα θα έχει το πάνω χέρι και αυτό δεν συμφέρει τις ΗΠΑ, οι οποίες σε αυτήν την περίπτωση δεν θα μπουν στον πόλεμο, ώστε να μην καταλήξουν όπως στο Ιράκ, όπου η Αλ Κάιντα επιμένει με επιθέσεις στους Αμερικανούς, στους Γάλλους κ.ο.κ. Οπότε, θα χτυπήσουν τις στρατιωτικές βάσεις του Άσαντ για να τον αποδυναμώσουν, θα ενισχυθούν οι μετριοπαθείς ώστε να καταλάβουν τα μέρη τα οποία δεν κατέχει η Αλ Κάιντα και σε δεύτερη φάση θα μπουν σε έναν πόλεμο εναντίον της Αλ Κάιντα με τους μετριοπαθείς ισλαμιστές να ωθούνται από τον Νότο και την Τουρκία να ωθείται από τον Βορρά. Και έτσι, σημειωτέον, η Τουρκία θα έχει την εποπτεία του νέου συριακού κράτους.
Η Ρωσία δεν συμφωνεί για μία στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, διότι έχει στρατηγικά συμφέροντα στον χώρο της Μέσης Ανατολής και ειδικότερα προσπαθεί να στηρίζει κράτη τα οποία θα κρατήσουν μακριά από τα ευρύτερα σύνορά της τυχόν πυραύλους που θα έρθουν στο μέλλον. Η μόνη χώρα που της έχει μείνει ως σύμμαχος στην περιοχή, με διευκολύνσεις για το ναυτικό της κ.ο.κ, είναι η Συρία. Η Μέση Ανατολή, ειδικά στον β’ παγκόσμιο πόλεμο, έχει αποδείξει ότι αποτελεί το μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας. Όποιος θέλει να εισβάλει στη Ρωσία, μπορεί πολύ πιο εύκολα να το κάνει από τη Μέση Ανατολή. Επομένως, η Μόσχα υιοθετεί το δόγμα: να κρατάμε μακριά από τα σπίτια μας τους ενδεχόμενους εχθρούς. Ας μη ξεχνάμε όμως, την ιστορία της Ρωσίδας δημοσιογράφου την οποία έσωσαν οι Σύριοι στρατιώτες και ανέφερε χαρακτηριστικά ότι τις νάρκες τις τοποθετούν οι αντάρτες για να στήσουν ενέδρες στους στρατιώτες και πολλές φορές από αυτές σκοτώνεται άμαχος πληθυσμός!
Πηγή: Αλέξανδρος Κούτσης - Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου